شکر در آیات وروایات

چکيده

اين تحقيق پاياني با بررسي مفهوم شکر در آيات و پيامدهاي آن براي آشنايي بيشتر با مباني ديني و راهيابي به عمل صحيح ، متقن و کامل و ارئه مفهومي صحيح از آن و شناخت موانع شکر و الگوهاي عمل مي باشد.

بطور مسلم خداوند به شکر ما نيازي ندارند پس ضرورت بحث از همين جا آغاز مي شود که شکر گزاري در اصل باز شدن در بهاي نعمت الهي است و اهميتي که دين اسلام براي آن قائل شده و در آيات و روايات از راه هاي گوناگون به آن پرداختند ، ما را متوجه اين صفات نفساني عالي مي نمايد.

در اين نوشتار سعي شده که شکر در لغت فارسي و عربي بررسي شود و پس از آن تعريف شکر در اصطلاح علماء اخلاق و عرفان و مفسران بزرگ ، مراتب و ارکان شکر ، کمترين و برترين حد شکر ، فضيلت و اهميت شکر مورد بررسي ، سپس در مورد اين مطالب و آثار و پيامدهاي فردي ، اجتماعي ، رواني و رفتاري ، اقتصادي ، الگوهاي عملي ، موانع شکر و در نهايت ارائه راهکارهاي تحصيل روحيه شکر گذاري با استفاده به آيات و روايات مورد بحث و بررسي قرار گرفته است.

در نوشتن آن از منابع روايي ، تفسيري ، کتب اخلاقي استفاده شده و همچنين براي به روز شدن مطالب از سي دي هاي مختلف و مقالات و درک شخصي نويسنده استفاده شده است .

نتيجه اي که از اين پژوهش مي توان گرفت اين است که شکر گذاري ، يک امر فطري مي باشد که خداوند در وجود مخلوقات خصوصا انسان به وديعه گذاشته تا از اين طريق مسر کمال را طي کرده و به مرفت الهي دست يابد و لازمه داشتن روحيه شکرگزاري ازعان و اقرار به فقر ذاتي خود مي باشد و همچنين سپاسگزاري ، توفيقي از جانب خداوند متعال به بندگان خاص خود از جمله انبياء بزرگ الهي و ائمه معصومين مي باشد و مهمترين و برترين عبادت است که اثار آن در همه ابعاد دنيوي و اخروي تاثير گزار است . آنچه از تعاليم ديني به دست آمده مي رساند که شکر نعمت در هر مرتبه زباني ، قلبي ، و عملي در شناخت منعم و نعمت ها و استفاده صحيح از آنها ، انجام وظايف ، پرهيز از اسراف ، غناي طبع از مواهبي است که مسير عبوديت را هموار مي کند.