گردشگری وجایگاه آن در اندیشه اسلامی
رساله حاضر، پژوهشي پيرامون گردشگري و جايگاه آن در انديشه اسلامي است.
هدف از نگارش اين رساله، تبيين جايگاه گردشگري در فقه اسلامي براساس آيات و روايات مي باشد که به طور کلي رويکرد اصلي آن، بررسي پديده گردشگري و مسايل پيرامون آن در کتب و منابع شيعه مي باشد، اما براي اتقان و مستند نمودن اين پديده از منابع اهل سنت نيز استفاده شده و در حقيقت مطالب مهم و چالشي را به امضاي فقهاي شيعي و سني رسانده است، که تمامي اين تلاشها براي روشن شدن بهتر مطلب و رسيدن به جوابي مناسب و قابل قبول صورت گرفته است.
با توجه به اينکه انسان موجودي اجتماعي است، يکي از ضروريات زندگي اجتماعي او برقراري ارتباط با ديگران است، اين ارتباط مي تواند از راههاي مختلفي انجام شود، که کارآمدترين و مهمترين آنها گردشگري يا جهانگردي است.
تحقيق در منابع تاريخي چگونگي بهره مندي پيامبران(عليه السلام)، ائمه(عليه السلام)و عالمان ديني از اين ابزار سودمند در جهت حفظ، نشر و ترويج آيين اسلام را روشن مي سازد.
با توجه به نقش ابزاري گردشگري در ارتباطات اجتماعي، به نسبت نيازها و انگيزهاي انسانها، مي توان براي جهانگردي انواع و اقسام بر شمرد، که البته همه آنها مشروع و سودمند نيستند.
به نظر ما زماني انسان از فوايد و آثار مثبت و سازنده جهانگردي بهره مند شده و آثار منفي آن به حداقل ممکن مي رسد که مطابق آداب و فرامين اسلامي انجام شود. در چنين صورتي است که سيروسفر آفاقي منجر به تحول و سير و سلوک انفسي مي شود.
رساله حاضر، در چهار فصل به منظور تبيين جايگاه گردشگري در منابع ديني تدوين شده که در فصل اول جايگاه گردشگري در زندگي پيامبران(عليه السلام)، ائمه(عليه السلام)و بزرگان ديني مطرح شده است، فصل دوم نيز به بيان انواع و انگيزه هاي گردشگري مي پردازد و در فصل سوم و چهارم نيز به ترتيب آداب و آثار گردشگري بيان شده است.
- افزودن نظر جدید
- 1796 خوانده
نظرات
خانم بورند
ضمن خسته نباشيد و تبريك صميمانه ي بنده را به عنوان خواننده كتاب سيماي سفر(گردشگري و جايگاه آن در اسلام ) بپذيريد .
اميد است كتابهاي پرباري با قلم شيوايتان در كتاب فروشيها ببينيم .
با سپاس - قاسمي