شعری در وصف ماه رمضان
بهار توبه و آمرزش آمد / مه ایمان و عید حق پرستان
نسیم مغفرت هر سو وزان است / سحاب مرحمت باشد خروشان
هلا بر خود بنازید و ببالید / که ایزد را در این ماهید مهمان
الا ای معصیت کار گرفتار! / که از کردار خود هستی پشیمان
چرا بیگانهای از درگه دوست؟ / چرا حال تو زار است و پریشان؟
بنه تاریکی جهل و ضلالت / بیا در پرتو انوار قرآن
مشو نومید از عفو خداوند / و گر هستی غریق بحر عصیان
بیا در مکتب «توبوا الی الله» / ز قرآن آیه «لاتقنطوا» خوان
جهان را نور رحمت کرده روشن / منوّر شد ز اشراقش دل و جان
مبارک ماه و اوقات شریفی است / به لهو و بیهده ضایع مگردان
غنیمت دان دعا و عرض حاجات / نماز و روزه و نیکی به اخوان
به خود آ ای گنه کار نگون حال! / رها کن رشته بیداد و طغیان
بیا با خالق خود آشنا شو / مرو زین بیش، اندر راه شیطان
خدایا! از کرم بر من ببخشای / به رویم باز کن ابواب عرفان
(آیت الله صافی گلپایگانی)
- 1101 خوانده
![](/sites/all/themes/fever/images/line_1.jpg)
نظرات
با سلام گويا كاربران سايت را تغيير داده ايد ما به نوشته هاي همان بزرگواران عادت كرده ايم لطفا تجديد نظر كنيد با تشكر عباداتتان قبول
ارسال نظر جدید