تجلی قرآن در رفتار و گفتار امام صادق عليه السلام در حوزه آداب معاشرت با ارحام و خویشان

یکی از عوامل تاثیرگذار در ترقی روح و تعالی‌ اندیشه آدمی‌، آداب معاشرت است که از جایگاه والایی در افکار و اعتقادات انسانی برخوردار است و چنان با اهمیت بوده که از نظر قرآن کریم و اهل بیت:، به خصوص امام صادق7جایگاه خاصی داشته است. تاکید قرآن و آموزه‌های اسلام بر آداب معاشرت از آن روست که تاثیرات مثبت و منفی شگرفی در شخصیت و سرنوشت انسان به جا می‌گذارد. تجلی آیات در سیره عملی امام صادق7در رفتار و گفتار با توجه به گستردگی روابط و تعاملات، در عصر حاضر ضرورتی است که احساس نیاز به طرح آن را دو چندان می‌نماید؛ تا بیش از پیش به فرهنگ غنی اسلامی و به باورهای اخلاقی و سیره غنی ائمه اطهار:در سایه قرآن کریم نزدیک شده و آن را سرلوحه زندگی قرار داد.

نوشتار پیش رو با استفاده از منابع تفسیری و روایی و به صورت توصیفی- تحلیلی به برخی بایسته‌ها و شایسته‌های رفتاری و گفتاری و نابایسته و ناشایسته‌های رفتاری و گفتاری در خانواده، ارحام و خویشان، با توجه به آیات قرآن و سیره عملی امام صادق7پرداخته است و مهم‌ترین دستاورد آن، سیره عملی امام صادق7که برگرفته از آیات قرآن است و در مسیر هدایت به سوی آداب معاشرت پسندیده در جامعه اسلامی که الگویی کامل از رفتار و گفتار مورد رضای الهی بوده، بدست آمده است.

همچنین این اثر با نمایاندن الگوی عملی از سیره ایشان، نسبت به روابط ارحام و خویشان، نگاهی نو داشته و امام معصوم را که وسیله هدایت به سوی جامعه آرمانی بشریت است؛ در این مسیر چراغ راه قرار داده است. حاصل آن که بیان سیره عملی امام و عمل نمودن به آن راهی برای رفع مشکلات بین خانواده‌ها و سبب الگوگیری نسل جوان و زمینه‌ساز ظهور جامعه مهدوی خواهد شد.