عسل ماده شفا بخش

پیامبر اسلام(ص) فرمودند: «لم یستشف المریض بمثل شربة العسل»2 «هیچ مریضی، به مانند نوشیدن عسل شفاء پیدا نمی‌كند

واژه‌ی «شفاء» در قرآن، درباره‌ی خوردنی‌ها به كار نرفته است، مگر برای عسل. و نام یك سوره‌ای از قرآن، اختصاص به نحل (= زنبور عسل) داده شده است و قرآن درباره‌ی وحی به زنبور عسل می‌فرماید:

«پروردگار تو به زنبور عسل وحی (و الهام غریزی) نمود كه از كوه‌ها و درختان و داربست‌هایی كه (مردم) می‌سازند، خانه‌هایی برگزین و تمام ثمرات (و شیره‌ی گلها) بخور (خوردن در اینجا مجاز است منظور نوشیدن خاص است) و راه‌هایی را كه پروردگارت برای تو تعیین كرده است براحتی بپیما.» و از شكم‌هایشان شرابی با رنگ‌های مختلف خارج می‌شود كه در آن برای مردم شفا است بیقین در این امر نشانه‌ی روشنی است برای جمعیتی كه می‌اندیشیدند.»

عسل سرخ رنگ شفاف و خوش طعم و بدون موم است که وقتی انگشت بردارند تار ببندد.عسل هرچه کهنه تر شود طبع آن گرم تر می شود.دافع بلغم لزج و رطوبات از عمق بدن و سر و رساننده قوای ادویه به بدن می باشد.عسل در درمان و پیشگیری از انسداد عروقیٰ سنگ های کلیه و کیسه صفرا بیماری های مجاری ادراری و ... مفید می باشد.عسل طبعی گرم و خشک دارد