پيامبر صلى الله عليه و آله: بدان كه راستگويى، پر بركت است و دروغگويى شوم.
سخنرانی مدیریت مدرسه علمیه اسلام شناسی پیرامون انقلاب اسلامی ایران
گفتگوی صمیمیانه مدیریت محترم مدرسه علمیه اسلام شناسی ؛ سرکار خانم صدیقه مقدسی با دانشجویان دانشگاه فردوسی برگزار شد.
این نشست در مراسم "جشن انقلاب دانشگاه فردوسی"انجام شد و از سرکار خانم صدیقه مقدسی به عنوان بانوی پیشرو انقلابی دعوت به عمل آمده بود.
در این مراسم که با حضور نماینده نهاد معظم رهبری و دختران دانشجو انجام شد سرکار خانم صدیقه مقدسی پیرامون انقلاب و نقش زنان در این حرکت عظیم ملی به سئوالات دانشجویان پاسخ دادند.سئوال : گفته شده است که شما و مدرسه علمیه اسلام شناسی بنیانگذار حرکت انقلابی در خراسان بوده اید لطفا در این خصوص توضیح دهید؟
جواب: در رابطه با هر حرکت انقلابی عنصر اولیه حضور مردم است و برای حضور مردم بایستی سطخ آگاهی آنان ارتقا پیدا کنند .اولین گام ما در جریان انقلاب اسصلامی ایران انتقال آگاهی به مردم بود . مدرسه علمیه اسلام شناسی در سال 1347 تاسیس شد و از سال 1349 برنامه ریزی سیاسی خود را شروع کرد.ما در این برنامه ریزی مراحل حرکت خود را تعیین کرده بودیم در مرحله اول وظیفه خود را انتقال آگاهی میدانستیم .در این مرحله آموزش های لازم را به افراد میدادیم و هریک از این افراد بعد از کسب آگاهی باز مکلف میشد که بر روی افراد دیگری کار کند و بدین ترتیب مدتی مشغول تربیت نیرو ها بودیم.در این مرحله از راهکارهی مختلفی استفاده میکردیم مثلا تحت عنوان کلاس های تدبر و تفسیر قرآن، نهج البلغه و بیان اصول اساسی اسلام و مطرح کردن بینش حضرت امام (ره) این آموزش ها انتقال میافت در مرحله بعدی با آموزش نیرو ها مدرسه علمیه اسلام شناسی تبدیل به پایگاه ه انقلابی شد و بیشتر افراد در این پایگاه دانشگاهیان افراد فرهنگی و دانش آموزان بودند. کار به جایی رسید که رساله امام را در جلد رساله آقای شریعتمداری در مدرسه میاوردیم و تدریس میکردیم.حتی با دیگر مراکز این موضوع را مطرح کردیم که رساله حضرت امام (ره) را تدریس کنند که در آن مقطع زمانی قبول نکردند. شروع حرکات و تظاهرات خیابانی بعد از کسب آگاهی و انتقال این آگاهی به توده مردم برنامه ریزی راهپیمایی در دستور کار ما قرار گرفت.اولین راهپیمایی بانوان را در یک گروه بیست الی سی نفری تدارک دیدیم که از مسجد فیل پایین خیابان انجام شد. همین حرکات بود که بعدا منجر به راهپیمایی 17 دی ماه شد که آن هم توسط همکاران و دانش آموختگان مدرسه علمیه اسلام شناسی مدیریت و هماهنگ شده بود.سئوال: در خصوص دستگیری و بعد از آن ممنوع کردن شما از سخنرانی بفرمائید؟
جواب:
در راهپیمایی بیست و پنج رمضان سال 1356 دستگیر شدم و در خصوص منع بنده از سخنرانی به یاد دارم که بعد از شهادت آقا مصطفی خمینی (ره) بنده سخنرانی تندی انجام دادم و ضمن این سخنرانی متذکر شدم که دیگر زمان تقییه تمام شده است و باید مسائل انقلاب به صورت علنی مطرح شود بعد از آن سخنرانی مامورین ساواک اعلام کردند اجازه سخنرانی نخواهم داشت در غیر این صورت برخورد سخت تری را باید منتظر باشم.با وجود این تهدید ما از پا ننشستیم بلکه جلسات را در نازل و در مناطق مختلف شهر ادامه دادیم ،و من در این جلسات میگفتم من مجاز به سخنرانی نیستم اما شما سئوال بپرسید تا در ضمن سئوال و جواب مسائل مطرح شود بنابراین ذیل این سئوال و جواب ها اخبار و گزارشات و مسائل را بیان میکردمسئوال: در فضایی که شما فرمودید آیا کارهای انقلابی بود که فقط بانوان انجام دهند؟
جواب: بله .ما در برخی از مناطق اصلا امکان تردد و انتقال اطلاعیه و اعلامیه را برای برادران صلاح نمیدیدیم ،مثلا چهار راه لشگر مقر ارتش بود و این امکان برای آقایون نبود که بتوانند در این مناطق فعالیت کنند برای همین بانوان بودند که در این مناطق فعالیت ها را پیش میبردند.گفتنی است این مراسم در نمازخانه پردیس دانشگاه فردوسی در تاریخ 1389/11/20 انجام شد.
- 892 خوانده
نظرات
ارسال نظر جدید