از همسرم و رفتارهایش متنفر شده ام / مشاوره

سلام من چهار ماهه عقد كردم تو اين مدت هر اتفاقي بينه منو شوهرم افتاده خونوادش مطلع شدن حتي كوچكترين مسائل رو به اونا مي گه خيلي تحت تاثير خونوادشه مخصوصا مادرش چون تا حالا هر تصميمي كه راجبه بعضي مسائل گرفتيم بعدا نظر شوهرم عوض شده از اين مسئله مي ترسم كه دخالتاي خونوادش زندگيمو خراب كنه تا حالا تمام سعيم اين بوده كه اعتماد شوهرمو بدست بيارم باهاش صادقانه رفتار كردم با خونوادش خوب بودم چون دلم نمي خواد هيچ دلخوري بينه منو شوهرم باشه كه بقيه دخالت كنن ولي اينكه شوهرم همه چي رو كفه دسته خونوادش مي زاره اذيت ميشم تو رو خدا بهم بگين چيكار كنم كه شوهرم اينطوري نباشه چطوري مطرح كنم كه ازم ناراحت نشه و لطمه اي به رابطمون وارد نشه.خيلي دلم مي خواد اين موضوع به طور سر پوشيده مطرح بشه نه مستقيم نمي دونم طرز فكرم درسته يا نه ممنون ميشم كمكم كنين

با سلام و تشکر از مطلب بسیار خوب شما
میشود لطف کنید لینک تمارین هفته های بعد را هم در این صفحه بگذارید؟
چون هرچه در سایت گشتم پیدا نکردم
ممنونم

با سلام
شوهرم اعتیادبه ماده مخدرتریاک داردابتداازمن پنهان بودونمیدونم چه مدت است که استفاده میکنه ولی بعدکه متوجه شدم این موضوع خیلی برام گرون تمام شددچارافسردگی شدم وهمیشه ذهنم آشفته است وتمام جوانب زندگیم تحت تاثیرقرارگرفته است ازهرلحاظ شرایطش عالی هست وخیلی دوستش دارم ولی پذیرفتن اعتیادش برام غیرممکن هست برای مصرفش به خونه خواهرش میره.خیلی باهاش صحبت کردم ولی هنوزبرای ترکش به نتیجه نرسیدم توروخداکمکم کنید چون روی کیفیت زندگیمون بسیار تاثیرگذاشته است .صاحب یک فرزند دختر می باشیم

سلام
من 30 ساله ام یه پسر 5 ماهه دارم 5 ساله ازدواج کردم شوهرم مرد تند خو وعصبیه گاهی رو من دست درازی میکنه وابستگی شدید به خانوادش داره جوری که من آب میخورم اونا میدونن یا اینکه اونا براش تصمیم میگیرن من خودم شاغلم واونم شغلش آزاده ما با هم فامیلیم بعد زایمانم تحت تاثیر خانوادش اومد خونه بابام دعوا راه انداخت جوری که همه همسایه ها جمع شدن از اون روز من تنها میرم خونه بابام اون نمیاد به من گفت اگه تو خونه پدر م نیای نمیزارم تو هم خونه بابات بری واسه این که خانوادمو بیشتر ناراحت نکنم خونه باباش میرم با وجود ابنکه از اونا متنفرم واونا هم از من متنفرن مخصوصا مادر شوهرم حالا نمیدونم چیکارک نم خیلی غمگین وافسرده ام دلم میخواد فراموشی بگیرم وهمه چی یادم بره وقتی به رفتار شوهرم نصبت به خانواده ام فک میکنم ذوب میشم وهیچ چیزی برام خوش آیند نیست از رفتار شوهرمم پیداست که هیچ پشیمونی هم نداره خوب حق داره اون که با فامیلای خودش سرگرمه وزنو بچه شم که با هاش میان
واسه همین احساس میکنم کم کم دارم ازش متنفر میشم میگم اگه بچه نبود حتما به جدائی فک میکردم

سلام میترا هستم 23 ساله 11 ماه است ازدواج کرده ام مرم را دوست دارم افسرده است تکلیفش با خودش مشخص نیست میگه زندگیمونو دوست ندارم و نخ میتونم ولت کنم نه میتونم با هم باشیم اعلب ساکته و میگه تو خوبی من بدم ازت خجالت میکشم که اذیتت کردم تو این مدت.تو رو خدا بگین چیکار کنم عاشقم بشه حالش خوب بشه. به هم وفاداریم و صمیمی تقریبا هستیم.

خوبه فقط اگه ميشه بيشتر درمورد مردايي كه قهر ميكنن اونم خيلي زياد صبت كنيد ممنون ميشم

باسلام.نیازبه کمک دارم.من27سالم.5سال ازدواج کردم و1سال زیریک سقف باهمسرم زندگی میکنم.همسرپسری است خوش قیافه و سفید.خوش برخورد و در عین حال کاملادروغگو.همسرخیلی دختربازبوده.باخیلیاشون تصمیم به ازدواج شده اماشرایط نزاشته.اون خیلی ظاهربین.عاشق دخترهای زیباو باکلاس.شغلش ازاده و بامشتریای زنش خیلی راحت.درحدی که اونابه خودشون اجازه میدن باهاش درد دل کن و بگن یه شب بیابامن باش.بعد5سال هنوز یه تعدادی دوست دختراش پیام میدن.وشوهرم میگه مقصرمن نیستم.یکماه پیش بااسرارگفت برسونمت بیرون امایه خیابون پایین ترازخونه پیادم کردو نداشتن بنزین رو بهونه کرد.من شک کردم و برگشتم خونه.وقتی اومدم.ماشین لب در بود و پشت بند در بسته.5دقیقه طول کشیدتابعداز زنگ و لگدبه در ثرو بازکرد.باسرعت رفتم توخونه.یه زن اونجابود.شروع بهدادو بیدادکردم جلودهنمو گرفت و اون زن بدون اینکه صورتشوببینم از خونه رفت بیرون.بعدتوضیح دادکه مشتریش بوده و بدون برنامه اومده توی خونه و40سالش بود.کلیدخونه رو ازش گرفتم.ادامه زندگی بااین ادم درسته.همیشه به من میگه توزشتی و اومل

باسلام وخسته نباشید
پسری هستم 32 ساله متاهل دارای دو فرزند زندگی موفق به معنای واقعی کلمه
خونه ماشین شغل زندگی اروم همه چی دارم همسرم را خیلی دوست دارم اون هم منو خیلی دوست داره اما مشکل جدیدی برام پیدا شده تو دنیای مجازی اولش برای تفریح وسرگرمی با یه دختر اشنا شدم اما کم کم بهش علاقه مند شدم دختر خوبی است مطلقه است 29 ساله و حالا نمی تونم ترکش کنم من بهش گفتم که زندگی دارم دو بچه با یه زندگی اروم ولی نه او دل می کنه نه من یعنی نمی تونیم همسرم یه کوچولو خبر داره خیلی جزیی ولی جون خیلی دوستم داره واعتماد داره به روم نمی اره به نظرتون چه کنم اصلا دوست ندارم به زندگی اصلی ام لطمه ای بخوره چون همسر وبچه هایم را خیلی دوست دارم

من دختری 19 ساله هستم که هم موقعیت شغلی پدرم خوب است هم خودم خوشگلم،چند مدت پیش با پسری آشنا شدم در یکی از برنامه های اجتماعی که به هم قول ازدواج دادیم،اونا هم از همه لحاظ به ما میخوردن،یک هفته بعد از اشنایمون خانوادش زنگ زدن و قراره خاستگاری گزاشتن اما خانوادم به خاطر اینکه بابا و مامانش اهوازین و یکم لحجه عربی داشتن اما خود پسره اصلا نداشت زیاد قبول نداشتن، و تو تحقیقات پدرم از 2نفر که پرسید راحع به پدرش تایید نکردن، اما دیگه بابام راجع به خود پسره تحقیق نکرد، و خانوادم جواب منفی دادن، پدرش فوق تخصص بیهوشیه و خانواده تحصیل کردن، بعداز این جریان پسره اصلا دل سرد نشد و الان 6ماهه که از اون جریان میگذره، میگه من بارها میخوام بیام خاستگاریت تا بهم برسم، اما من که تو این 6ماه به جز خوبی هیچی ازش ندیدم، دختره احساسی نیستم سعی میکنم جلو احساسم وایسم، ایا ادامه دادن رابطم درسته یا تمومش کنم؟ هر چند که بارها خواستم تمومش کنم اما اون نزاشت و به هر قیمتی که لود نگهم داشت تا الان، اما اگه ببینم تموم کردن این رابطه به سودمه تمومش میکنم،،این هم بگم که الان که خانوادم از این جریان گذشته پشیمان شدن و الان میگن مورده خوبی بود کاش رد نکره بودیم.... اگه ممکنه راهنماییم کنین تا راه درست انتخاب کنم و بعدها پشیمون نشم، اینم بگم که واقعا اخلاقشو میپسندم،پدرشو میگفتن انگار یکم زود تند میشه اینو از2 نفر از پرسنل بیمارستان گفته بودن ، راستی پسره بیماری میگرن هم داره از اینم میترسم یکم...ممنون میشم راهنمایی کنین

با عرض سلام و خسته نشید
خانمی ۲۶ساله هستم و یک پسر ۶ ساله دارم ۸ ساله که ازدواج کردم همسرم تمام این سالها وسواس بسیار شدید داشته به طوری که با هیچکس رابطه و رفت و آمد نداریم و حتی مادرم هم هشت سال است که خونه ما رو ندیده و شوهرم نمیذاره به خونمون دعوتشون کنم ونه تنها مادرم تمام فامیل. خودم و خودش رو به هیچ عنوان قبول نمیکنه دعوت کنیم و علاوه بر این شستشوهای بی اندازه که به گردن خودمه ولی با این وجود باهاش ساختم و درکش کردم ولی علاوه براینها بداخلاقه منو محدود کرده و حتی یه کارهنری هم نمیذاره انجام بدم ، بهم خیلی زیاد فحش میده سر کوچیکترین و بی اهمیت ترین مسایل سرم داد میزنه و به شدت بد خلقه یه وقتایی واقعا کم میارم خواهش میکنم منو راهنمایی کنید خیلی بهم سخت میگذره

ببخشيد از مشاور محترم ميخوام جواب منو بده:من ميخوام مشکلم رو به صورت کامنت خصوصى براى شما ارسال کنم ميشه جواب رو براى من ايميل کنيد؟مشکلم درباره ى ازدواج و همسر و...نيست درباره ى خودمه،لطفا اگه ميشه به من بگيد اگه مشکلم رو به صورت خصوصى براتون ارسال کنم جواب رو به ايميلم ميفرستيد يا خير؟ممنون از لطف شما

با سلام به شما مشاورت زحمت کش،منم 13 ساله که ازدواج کردم توی این چند سال با کم زیاد خوبی بدی شوهرم ساختم،مخصوصا با بد اخلاقی خانواده ی حسودش،اگر هر کسی دیگری غیر از من بود ول کرده بود وطلاق گرفته بود ولی هر موقع خواستم قطعی به این قضیه فکر کنم ولی آنقدر دوستش داشتم که من منصرف می شدم ولی الان آنقدر خسته شده‌ام احساس می کنم تمام عشقم تبدیل به تنفر شده‌است نم دانم چه کار کنم فقط زندگی می کنم تا وقتی که مرگم فرا برسد از طرف دیگر خانواده‌ای ندارم که بشه بهشون تک، یه کرد یا حمایتی بکنند

من این سه ماهه که ازدواج کردم من با شوهرم هر روز دعوا می کنیم ,ووقتی بهش میگم ما با خانواده شوهرم زندگی میکنیم ولی من نا راضیم واصلا راحت نیستم تروا خدا منو کمک کنید

من دو ساله که با یک پسر به قصد ازدواج آشنا شدم خونواده ها هم کاملا" در جریان اند ولی هنوز عقد نکردیم چون آشنایی چند ساله قبل ازدواج جز رسوممونه من خیلی اونو دوست دارم به حدی که نمیتونم به مرد دیگه ای برا ازدواج فک کنم و همش فک میکنم اگه با یکی دیگه ازدواج کنم زندگیم نابود میشه و هرکی میاد بدون فکر کردن رد میکنم اگرچه خیلی هم شرایطشون بهتر از اونه ولی اون از من درخواستایی داره که یه مرد از زنش داره منم خیلی از خدا میترسم و همش حس میکنم شروع زندگی مشترک با گناهی که اون میخواد یعنی نابودی اون(بعدش هم قبول که نمی کنم میگه زنایی هستن بهم این پیشنهادو میدن و همش منشی شرکتشونو میگه بهش اس میده هی پیشنهاد ... میده و این جوری حرصمو در میاره،هر حرفی به شوخی هم میزنم به منظور میگیره و تهش هم میگه جدا شیم و چند ساعت بعد معذرت خواهی میکنه ولی حس میکنم از ته دل نیست و یه هفته بعد دوباره شروع میکنه) در صورتی که من اگه یه روز باهاش حرف نزنم بدنم بی حس میشه و دیگه نمیتونم هیچ کاری کنم باور کنید بعضی وقتا فک میکنم من مردم اون زن از بس نازشو خریدم دیگه خسته شدم اگه میشه راهنماییم کنید ممنون

سلام.من خانمی32ساله هستم 5ساله که ازدواج کردم و همسرم پسرعمومه.و شغلش طوریه که سه ماه خارج از ایرانه و یک تا دو ماه ایران البته قرار بود همون سال که ازدواج کردیم دیگه ایران بمونه.ولی هر بار به بهانه ای رفت و من نتونستم کاری بکنم تا الان که5سال میشه که گذشته.این دوریها شاید خیلی از لحاظ مالی زندگیمونو ساپورت کرد ولی خیلی چیزای دیگرو ازمون گرفت...(مقداری از صحبت ها به دلیل خصوصی بودن و فضای کم در اینجا ، نمایش داده نشد) نمیدونم خیلی دلم پر بود.اتفاقی وارد این سایت شدم.و شاید واسه خالی شدن این حرفهارو نوشتم.ممنون که به جونها کمک میکنید شوهر خواهرمم تومور مغزی داره واسش دعا کنید.ممنون

سلام خسته نباشید من قسمت مشاوره مشکلمو گفتم ولی جواب ندادن

سلام 27 سالمه ومجردم. از هرلحاظ شرایط خوبی برای ازدواج دارم و به خاطر شرایط خانوادگی مناسب و چهره زیبایی که خدا بهم داده خواستگارهای زیادی دارم که بیشتر از دوساله که خسته شدمو هیچ خواستگاری رو راه ندادم تا بتونم راحت زندگیمو بکنم.تو ازدواج خیلی سختگیرم به طوری که زبان زد خاص وعام شدم و روز ب روز با چیزهایی که میبینم و میشنوم بی اعتمادیم به مردا بیشتر میشه. خصوصا امروز که به این سایت سر زدم ترس بیشتری در این باره پیدا کردم. البته فکر میکنم اگر زن و شوهر از هرلحاظ با هم تناسب داشته باشن خصوصاتناسب عقیده و فکر،وایمان توی زندگیشون جریان داشته باشه همه مسائل حله ولی از کجا میشه مطمئن شد که یک مرد با تو واقعا هم فکر و هم عقیده هست و تو رو درک میکنه یا نه؟؟؟ یا اینکه ایمانش واقعیه یا ظاهری؟ چ طور میشه صداقتش رو سنجید یا به فرض پاک بودنش، پاک موندنشو تضمین کرد. من مواردی رو از مردهایی که فکرش رو هم نمیشد کرد، دیدم ک کاملا ب جنس اقایون بدبین شدم...با اینکه میدونم مردهای خوب هنوز هم زیادن،(یکیش پدر خودم)ولی نمیتونم به هیچ مردی برای ازدواج اعتماد کنم. به نظرم یه ازدواج موفق و مناسب که من بتونم توش احساس ارامش کنم تقریبا غیر ممکنه.

سلام من حدود 2 سال پیش با مردی آشنا شدم اون از زن و بچش جدا شده بود و به من ابراز علاقه شدید میکرد ...همه چی مرتب بود که به صورت اتفاقی متوجه ارتباط پنهانیش با همسر قبلیش شدم دنیا رو سرم خراب شد 1...به کسی چیزی نگفتم ازش جدا شدم فقط یه هفته طول کشید برگشت سر زندگی سابقش ...تا اینکه برگشت شروع کرد به زنگ زدن و التماس که به خاطر بچم مجبور شدم و بچم داشت خودکشی می کرد و ... تو ذهنم فقط انتقام بود تا عذابش بدم هیچ فایده ای نداشت هیچی فقط دارم خودمو 1 سال عذاب میدم تا بحال چند بار تلاش کردم ترکش کنم ولی واقعا دارم میمیرم الانم که دارم اینارو مینویسم باور کنین دارم گریه میکنم میخواد زن دومش باشم من نمی خوام... تو این مدت 3 تا خواستگار داشتم همشون خوب بودن ولی فکر ترک کردنش منو دیوونه میکنه از همه لحاظ من ازش بهترم حتی 16 سال ازش کوچیکترم قیافمم خیلی خوبه ولی چقدر احمقم ترو خدا تو ماه مبارک رمضان برام دعا کنید بهم بگید چطوری ترکش کنم هم دارم خودمو عذاب میدم هم خانوادمو ترو خد التماستون میکنم راهنمائیم کنید.

سلام باور کنین مشکل بیشتر خانمها مالی ووضعیت اقتصادی آقایون هست...بخاطر همین مسیله اقتصادی چپ و راست به مرداشون گیر میدن....اصلا چه دلیلی داره من دست یکیو بگیرم بیارم توی خونه ام اونوقت خرجش بدم همه نیازای روحی وجسمیشو برطرف کنم .بعد رو اعصابمم بره.خواهشا یکی جواب بده..خواهش میکنم.....بابا جنس مخلاف گفتن .مثل فاز ونول برق....قرآن ..شریعت گفته :مازن ومرد و مایه آرامش هم آفریدیم....بخدا منظورش دختر وپسریه که والدینشون درست بوده باشن واینارو خدا وپیغمبری بزرگ کرده باشن ....بخدا دیگه کم آوردیم ..زنای شاغل که دیگه بدتر از زنای خونه دار هستن ....زنای خونه دار از ده تا حرف هفتاشو گوش میدن ولی زنای شاغل ....اصلا گوش نمیدن....تروخدا یه فکری ..یه راهی ...بزارین...