بی حجابی در بعض کشورها قانون است و مقابله با ان ...

1390/08/14 | 1،640 بازدید

سئوال: اگر مي گوييم كه مردم ديگر اديان در كشور ما برايشان حجاب اجباري است چون قانون جامعه است چرا در ديگر كشورهاي غير اسلامي وقتي با حجاب به دانشگاه را نمي دهند ما سرو صدا راه مي اندازيم؟! انجا هم بي حجابي قانون است. پس بايد به قانون انجا احترام بگذاريم درست است ؟!

پاسخ: با تشکر از سئوال جالبتان که نشان از دقت نظر بالایتان دارد.

اولا: اگر به فلسفه حجاب دقت کنید [1]خواهید فهمید که منافع حجاب با منافع صوری بی حجابی اصلا قابل مقایسه نیست . و اگر حجاب اجباری ما برای غیر مسلمانان مثل بی حجابی اجباری انها برای ما، ضرری قابل توجه داشت انها هم سر و صدا راه می انداختند.

ثانیا: ما علاوه بر احترام به قوانین دیگرکشورها ، قوانین دیگری در شرع داریم که اهم از ان است و حتی گاهی بخاطر پیاده شدن ان قوانین تاوان های سنگینی چون جنگ و قتال می دهیم. مانند نماز که اسلام ان را با توجه به شرایط اسان تر می کند، اما انرا حذف نمی کند. ( مثلا اگر نمی توانی ایستاده بخوانی تکیه بده ، اگر نه نشسته و اگر نه خوابیده اما بخوان) حجاب هم از ان جمله است، نهایتا این که به حجاب حداقلی راضی می شود اما نسخه بی حجابی نمی پیچد.

ثالثا: بی حجابی که برای انها واجب نیست که در کشور ما کمی پوشش برایشان سخت و خلاف شرع باشد اما حجاب برای ما واجب و قانون است.

رابعا: براساس ماده 18 اعلاميه جهانى حقوق بشر، «هر كس حق دارد از آزادى فكر، وجدان و مذهب بهره مند شود. اين حق متضمن آزادى تغيير مذهب يا عقيده و همچنين متضمن آزادى اظهار عقيده و ايمان مى‏باشد و نيز شامل تمايلات مذهبى و اجراى مراسم دينى است. هر كس مى‏تواند از اين حقوق منفردا يا مجتمعا به طور خصوصى يا به طور عمومى برخوردار باشد».[2]

همچنين مثلا بر اساس ماده دوم قانون اساسى 1958 فرانسه، فرانسه كشورى غير مذهبى است ولى در عين حال به تمام اعتقادات دينى، متساويا احترام مى‏گذارد.[3]

بنابراين از نظر حقوقى عملكرد دولتهایی چون فرانسه در مبارزه با حجاب مسلمانان اين كشور و ممنوعيت آن، با معيارها و موازين قانون حقوق بشر و حقوق داخلى آن مغاير مى‏باشد.

با نگاهى دقيق و واقع بينانه مى‏توان به عوامل منع حجاب و سخت گيرى عليه مسلمانان پی برد که از جمله ان ترس از گسترش سريع اسلامی باشد و گرنه حقیقتا بی حجابی در هیچ جایی قانون نیست..

[1]- بسيارى از حكمت‏ها و فلسفه‏هاى حجاب امروزه روشن شده است از جمله:

1. پوشش امرى غريزى و فطرى براى بشر است. كاوش‏هاى باستان شناسى نشان مى‏دهد كه از دير زمان بشر در حد امكان نسبت به مسئله پوشش اهتمام ورزيده است و همة صاحبان اديان نيز آن را سرلوحه عمل قرار داده‏اند.

2. مستور بودن زيبايى ها و جاذبه‏هاى جنسى زن و مرد، آنها را از معرض ديد و طمع‏ورزى شهوت پرستان هرزه محافظت مى‏كند و امنيت و بهداشت روانى جسمى آنان را تأمين مى‏كند.

3. برهنگى راهبر به سوى بى‏بند و بارى و لجام گسيختگى جنسى است كه عواقب شوم و زيانبارى دارد:

- گسترش فساد و ناهنجارى‏هاى اجتماعى،

- شيوع بيمارى‏هايى چون سفليس سوزاك ايدز و،

- سست شدن پيمان مقدس خانواده، گسترش آمار طلاق و فزونى عقده‏هاى روحى در كودكان،

-زياد شدن فرزندان نامشروع.

اينها و ده‏ها مشكل اجتماعى ديگر، عواقب شومى است كه جهان غرب را سخت برآشفته است و ستارة تمدنش را به افول مى‏كشاند تا آنجا كه حتى فرياد متفكران ماترياليستى چون راسل را برآورده و جهان را سخت بر آنان تنگ كرده است. اما مكتب گران‏قدر اسلام در پرتو هدايت‏هاى نورانى‏اش (همچون حجاب) از اساس با اين جريان ويرانگر به مبارزه برخاسته و حجاب را دژى استوار براى صيانت فرد وجامعه از آسيب‏هاى بى‏شمار قرار داده است.

از همين رو است كه استعمارگران براى تخدير جوانان و در بند كشيدن آنان و گسترش اهداف ظالمانه خويش، از بى‏حجابى و برهنگى به عنوان ابزارى قوى سود مى‏جويند.

در هر صورت، موضوعاتى نظيرحفظ نظام اجتماعى، بقاى نسل وخانواده، تأمين سلامت فكرى و روحى روانى افراد جامعه وفراهم كردن بسترى مناسب و محيطى سالم براى پرورش وتكامل مادى ومعنوى انسان و بالآخره پرهيز از عواقب شومى كه جوامع ديگر به دليل رعايت نكردن اين قبيل محدوديت ها گرفتار آن شده ويادر آن دست و پا مى زنند و نظام اسلامى را ملزم به اجراى اين حكم ارزشمند الهى كرده است.

(براى آگاهى بيشتر ر. ك: مرتضى مطهرى، فلسفة حجاب غلامعلى حداد عادل، فرهنگ برهنگى و برهنگى فرهنگى و سایت پرسمان)‏

-[2]فلسفة حقوق، مؤسسة آموزشى و پژوهشى امام خمينى، 1378، ص 092

[3]- دكتر سيد محمد هاشمى، حقوق اساسى جمهورى ايران، نشر دادگستر 1378، ص 361

نويسنده: خانم هنرمند(كارشناس ارشد فلسفه)